Creatief met...

Ken je het gevoel... je hebt een dag verlof - zomaar zonder reden en het blijkt dan ook nog stralend weer te zijn - maar echt zitten niksen in de tuin vind je er net wat over?
Helaas, vandaag geen inspiratie om te schilderen en mijn hersenen staan blijkbaar op non-actief om ook maar een zinnige tekst te produceren.
Om het schuldgevoel toch wat te verlichten dook ik in m'n "oude" beschrijvingen om "sloefkes" te haken.
Dus toch in de tuin - in de schaduw - met haakgaren op mijn schoot en beschrijving voor m'n neus.
Had ik toch het gevoel dat ik niet aan het "niksen" was.
Dit is het resultaat van "creatief met ..."

Zonder titel

Wanhopig zoek ik
m'n verf
de kleuren
de mooie
sombere tinten
die ik - achteloos -
ben kwijt geraakt.

Het leven
houdt me in
haar - ijzeren- greep
Dikwijls is er nauwelijks
ruimte over
om - even-
adem te halen.

Vage impressies
die me tot wanhoop drijven
worden op mijn netvlies
- gebrand -

Het doet pijn
naar ze te kijken
ik kan er
- op dit moment -
alleen maar
mijn onmacht
mee aanraken.

Perspectief

Ik ben niet zo blij, een beetje gefrusteerd zelfs, maar wees gerust - om een totaal onbelangrijke reden.
Zittend in een vreemde kronkel op de zetel, ben ik met een (voor mij) onwaarschijnlijk moeilijk perspectief aan het knoeien. Als manlief sevens thuiskomt bekijkt hij met één oogopslag m'n lijnen en als bij wonder tovert hij er dan, met een paar lijnen extra, onze woonkamer uit tevoorschijn. Mja... toegegeven, ik ben een beetje jaloers, maar ik hoop door ijverig te oefenen net zo goed te worden als hij.
Voor mij betekende het vooral wat afleiding van de TV. Ketnet is ook niet meer wat het geweest is en zelfs Lore heeft het voor bekeken gehouden.
Zij zit nu achter de PC, dus heb ik nu én TV én PC-geluiden. Hoeveel kan een mens eigenlijk aan? Geen wonder dat we wat dover worden naarmate de jaartjes vorderen (aiai, morgen heb ik er alweer eentje extra bij).
Eigenlijk wil ik stiekem van post veranderen, naar National Geographic of zo kijken of iets dat mijn oorzenuwen niet tot het uiterste gespannen laten staan, maar ik heb nauwelijks een poging ondernomen of er komt protesterend geluid vanachter de computer. Zucht, zucht ...
Ondertussen ben ik naar de grond verhuisd: dat schrijft iets gemakkelijker.
Ik zal jullie mijn potloodschetsen niet onthouden, maar ons fototoestel heeft het begeven, en misschien krijg je er ook een stukje van mijn potloodkrabbels bij.
Als de scan werkt, want in deze hoogtechnologische wereld weet je maar nooit.
De TV staat terug op Ketnet en één of ander cartoonfiguurtje zegt net "planten houden van je als je tegen ze praat..." Ik denk - en mensen dan?

(Genomen met ons nieuwe fototoestel, wat natuurlijk meer zegt over de kwaliteit van de foto's dan over mijn tekenkrabbels)

KAY FOU!

Muggen...

Ik heb m'n eerste muggenbeet dit jaar.
Raar, want andere jaren ben ik altijd het eerste slachtoffer van deze vampiertjes – nu niet dus.
Maar toch, vanavond bekruipt me het onstuitbaar gevoel dat ik moet krabben en niet op één plaats, maar wel op drie tegelijk. Ik haat deze beestjes. Dikwijls droom ik ervan hoe perfect m'n zomer zou zijn zonder hun aanwezigheid. Ik heb nog altijd niet het nut van hun bestaan ontdekt – al gruw ik dikwijls van spinnen – zij maken tenminste webben om deze vreselijke bloedzuigertjes te vangen en te verorberen. Ook bijen lijken me extreem nuttig – en zelfs vliegen – je weet wel – om dode karkassen en zo op te ruimen van “diertjes” die onze poes op haar weg tegenkwam. Alhoewel, die wil ik ook niet in huis of nog minder op m'n eten...
Beetje kieskeurig dus, stadsmens dat ik ben ...
Maar muggen, ik kan echt geen betaansreden voor ze bedenken, behalve dat ze zo dom zijn om zich onweerstaanbaar tot onze UV-lamp aangetrokken te voelen en zo samen met hun dood meteen ook een crematie te regelen. Helaas nooit zonder zich eerst aan mijn bloed gelaafd te hebben.
Dat zal hen leren ... al die jeuk ;-)

Langzaam verder
naar beneden -
in deze
onwerkelijke
wereld
Brokkelt m'n toekomst
samen met het verleden
langzaam af.

Voor m'n open ogen
probeer ik
dikwijls tevergeefs -
de toekomst
niet samen
met het heden
te laten heersen.

Morgen, morgen,...
misschien kan
er dan meer...
Bloedende handen
die diamanten
kunnen vasthouden
of gewoon wat rust ...
dat zou al mooi zijn!

Laat me...