Kin(a)rt is het virtuele huis voor mijn schrijfsels en creatieve uitspattingen die ik graag deel. Enjoy!
woensdag 30 november 2011
zondag 27 november 2011
Sinterklaas...
Oef, eindelijk 10 minuutjes “rust” - nog even schrijven – het is ondertussen alweer weken (maanden?) geleden. Ik lijk nooit de tijd of de inspiratie of een combinatie van beiden te vinden.
Deze namiddag echter hadden we een onvoorziene, productieve namiddag.
Onze jongste dochter – 12 ondertussen – zou meelopen in de heuse, enige echte “sinterklaasstoet” die Berchem rijk is.
Zij gelooft er al lang niet meer in – maar de spanning om mee te kunnen doen, was van haar gezichtje af te lezen.
Daar stonden we dan – en ondanks de zachte temperatuur dit jaar – toch wel een beetje verkleumd. Buren en vrienden verkneukelden zich al – zijn jullie daar niet een beetje te oud voor – en jullie kinderen?
Maar toch, dan zie je ze in de verte aankomen en maakt je hart een klein sprongetje. Je ziet haar stralen omdat ze meeloopt en vol enthousiasme zie je ze vanop haar hoge stelten snoepjes uitdelen.
Alle regen en kou meteen vergeten en o ja – zelf ook toch nog wat snoepjes bijeengegraaid voor haar – want die wou ze eigenlijk niet missen.
Dat deze eigenlijk niet te vreten zijn en binnen x-aantal weken in de vuilnisbak belanden kan de pret niet bederven.
Deze namiddag echter hadden we een onvoorziene, productieve namiddag.
Onze jongste dochter – 12 ondertussen – zou meelopen in de heuse, enige echte “sinterklaasstoet” die Berchem rijk is.
Zij gelooft er al lang niet meer in – maar de spanning om mee te kunnen doen, was van haar gezichtje af te lezen.
Daar stonden we dan – en ondanks de zachte temperatuur dit jaar – toch wel een beetje verkleumd. Buren en vrienden verkneukelden zich al – zijn jullie daar niet een beetje te oud voor – en jullie kinderen?
Maar toch, dan zie je ze in de verte aankomen en maakt je hart een klein sprongetje. Je ziet haar stralen omdat ze meeloopt en vol enthousiasme zie je ze vanop haar hoge stelten snoepjes uitdelen.
Alle regen en kou meteen vergeten en o ja – zelf ook toch nog wat snoepjes bijeengegraaid voor haar – want die wou ze eigenlijk niet missen.
Dat deze eigenlijk niet te vreten zijn en binnen x-aantal weken in de vuilnisbak belanden kan de pret niet bederven.
woensdag 23 november 2011
donderdag 10 november 2011
Geen nood aan
menselijke warmte
Geen nood aan
tedere aanrakingen
of
lieve gefluisterde woorden.
De lakens voelen
koud en zacht
Het bed trilt mee
op het ritme van
mijn geïmproviseerd
mijn geïmproviseerd
wiegelied.
Ik leer te huilen
zonder tranen
Geen sporen
's morgens
van nachtelijk
verdriet.
(Ik moet nog veel oefenen ...)
Abonneren op:
Posts (Atom)