donderdag 10 november 2011


Geen nood aan
menselijke warmte
Geen nood aan
tedere aanrakingen
of
lieve gefluisterde woorden.

De lakens voelen
koud en zacht
Het bed trilt mee
op het ritme van
mijn geïmproviseerd
wiegelied.

Ik leer te huilen
zonder tranen
Geen sporen
's morgens
van nachtelijk
verdriet.

(Ik moet nog veel oefenen ...)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten