Oef, eindelijk 10 minuutjes “rust” - nog even schrijven – het is ondertussen alweer weken (maanden?) geleden. Ik lijk nooit de tijd of de inspiratie of een combinatie van beiden te vinden.
Deze namiddag echter hadden we een onvoorziene, productieve namiddag.
Onze jongste dochter – 12 ondertussen – zou meelopen in de heuse, enige echte “sinterklaasstoet” die Berchem rijk is.
Zij gelooft er al lang niet meer in – maar de spanning om mee te kunnen doen, was van haar gezichtje af te lezen.
Daar stonden we dan – en ondanks de zachte temperatuur dit jaar – toch wel een beetje verkleumd. Buren en vrienden verkneukelden zich al – zijn jullie daar niet een beetje te oud voor – en jullie kinderen?
Maar toch, dan zie je ze in de verte aankomen en maakt je hart een klein sprongetje. Je ziet haar stralen omdat ze meeloopt en vol enthousiasme zie je ze vanop haar hoge stelten snoepjes uitdelen.
Alle regen en kou meteen vergeten en o ja – zelf ook toch nog wat snoepjes bijeengegraaid voor haar – want die wou ze eigenlijk niet missen.
Dat deze eigenlijk niet te vreten zijn en binnen x-aantal weken in de vuilnisbak belanden kan de pret niet bederven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten